سفید ک داخلی کاهو :

این بیماری در سال 1843 در دنیا شناسایی شد در سال 1343 توسط ارشاد جمع آوری گردید.

علائم بیماری : 

لکه های زرد و روشن روی سطح فوقانی برگ به تدریج توسعه می یابد و قهوه ای و نکروز می شوند.

در سطح زیرین برگ کرکهای سفید یا خاکستری رنگی که اسپورانزیفورها واسپورانزها باشند دیده می شود

رشد بوته ها ممکن است کند شده ویا به طور کامل قطع گردد.

آلودگی اواخر فصل رشد چون به برگهای خارجی حمله می کند باعث وضع نا مطلوب جهت فروش و عدم بازار پسندی می

شوند.

عامل بیماری 

قارچ Bremia lactuca عامل بیماری سفیدک داخلی کاهو است .

اسپورانژیفورها با تقسیمات دو شاخه ای که در انتهای هر شاخه یک دیسک نعلبکی شکل قرار دارد که در اطراف ان چند زائد

تشکیل می شوندکه روی آنها اسپورانژ بیضوی شکل تشکیل می شود .

از تندش اسپورانژ تعدادی زئوسپور دو تاژکی تشکیل می گردد که در شبنم روی برگ شنا می کند و نزدیک به روزنه های سطح

فوقانی برگ تاژک خود را از دست می دهد و تبدیل به کیست می شود.

در موارد نادر ممکن است اسپور مستقیماً بدون تولید زئوسپور جوانه بزند و مانند یک اسپور واحد لوله زایا تولید کند .

زیست شناسی :

قارچ زمستانی و شرایط نا مساعد را بصورت ااسپور جوانه بزند و مانند یک اسپور در بذر کاهو خاک و بقایای گیاه آلوده سپری

می کنند .

مناسب ترین درجه حرارت برای تولید اسپورانژ15-12 درجه سانتیگراد می باشد .

رخنه قارچ به گیاه مستقیماً از طریق اپیدرم (نفوذ مکانیکی )ویا از طریق روزنه های برگ صورت می گیرد .

مناطق معتدل مرطوب یا شبهای مه آلود و یا بارانی بیماری را افزایش می دهد .

کنترل:

1- شناسایی و کشت ارقام مقاوم 

2- استفاده از سموم زینب مانب یامانکوزب (دیتان ام 45 ) به نسب دو هزار در اولین مشاهده موثر می باشد.